We bezochten een vluchtelingenkamp in Calais

FYI.

This story is over 5 years old.

Foto

We bezochten een vluchtelingenkamp in Calais

Een fotoverslag over de bijna anderhalfduizend vluchtelingen die in de Franse havenplaats Calais kamperen en hopen op een overtocht naar Groot-Brittannië.

Een week geleden bestormden tientallen vluchtelingen een veerboot in Calais, in de hoop mee te kunnen liften naar Engeland. Al jarenlang kampt Calais met de onophoudelijke instroom van asielzoekers – intussen een groep van ruim anderhalfduizend mensen die dagelijks proberen in of onder vrachtwagens te klimmen. Omdat ze de beelden van de bestorming zo indringend vonden, zijn fotograaf Eline van Nes en journalist Jurriaan van Eerten direct naar Calais gereisd om de situatie daar met eigen ogen te bekijken.

Advertentie

"Toen we de haven binnenreden zag ik de eerste vluchtelingen zitten: een viertal Afrikanen gehurkt in de berm van de weg. In hun versleten kleren waren ze daar compleet misplaatst. Nadat we met met de vluchtelingen een gesprek hadden aangeknoopt, reed er al gauw een vrachtwagen voorbij waarvan de laadklep openstond. Een groepje vluchtelingen kwam aangelopen, ze wezen stoer naar de vrachtwagen waar ze bijna in zaten.

In de 'jungle', een enorm tentenkamp dat de asielzoekers op het verontreinigde terrein van een farmaceutische fabriek hebben opgezet, had ik het gevoel weer in de sloppenwijken van Afrika te zijn. Door de Ethiopische vrouwen die koken op vuurtjes van sprokkelhout onder een overdekking van tentzeil en landbouwplastic, maar vooral door de geur van injera, pannenkoekachtig brood. We moesten ons best doen om het vertrouwen van de asielzoekers te winnen, omdat de meesten niet op de foto wilden. Uit schaamte voor hun familie en uit angst dat de politie hun gezichten zou registreren.

Maar uiteindelijk was de sfeer in het kamp vrij gemoedelijk. De vluchtelingen zijn allang blij dat ze weg zijn van de oorlog thuis, en een paar keer per maand belt er iemand op vanuit Engeland dat de overtocht gelukt is, waardoor ze hoop blijven houden dat het hen op een dag ook lukt. Dat gebeurde ook de avond dat wij in het Eritrese deel van het kamp waren, waarna er daarom uitgebreid feest werd gevierd. Er werd getrommeld op wegafzettingsblokken en gedanst rondom een kampvuur."

Advertentie

Een uitgebreider verslag lees je op Blendle.