φωτογραφια: Giannis Dimitropoulos / SOOC
Υπάρχεις στα σπλάχνα μιας χώρας τόσο ζωντανής, πολύπλευρης και πολυσυλλεκτικής, που της έχει χαριστεί άπλετο φως και απέραντο γαλάζιο, που χωρά μέσα της έναν σωρό κουλτούρες, που σε κάθε γωνιά της ξεπηδούν αυτές οι τεράστιες αντιθέσεις -της ομορφιάς και του περιθωρίου- που όμως συνυπάρχουν και δημιουργούν την τέλεια ισορροπία. Όλα αυτά, όμως, αρκούν για να είσαι ευτυχισμένος; Η απάντηση είναι προφανής - ειδικά όταν στην αντίπερα όχθη, καιροφυλακτούν τόσες ασχήμιες και κακώς κείμενα, που σιγά-σιγά απορροφούν τα όνειρα και κατακρεουργούν τις ελπίδες των ανθρώπων.Για ποια ποιότητα ζωής μιλάμε, όταν σήμερα οι νέοι αδυνατούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια εξαιτίας των χαμηλών μισθών, των υψηλών ενοικίων, των συνθηκών εκμετάλλευσης, της ακρίβειας, της κίνησης, της ηχορύπανσης, της αναξιοκρατίας, της μόλυνσης, της έλλειψης επαφής με τη φύση και της ανασφάλειας που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα; Δεν υπάρχει ποιότητα ζωής όταν παλεύεις να επιβιώσεις. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στην Έκθεση της Παγκόσμιας Ευτυχίας, που όπως φαίνεται από το όνομά της καταγράφει την ευτυχία σε παγκόσμια κλίμακα (δείγμα 100.000 ανθρώπων).Σύμφωνα με αυτήν, στην πρώτη θέση είναι η Φινλανδία για έκτη συνεχή χρονιά, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στην 58η θέση – είναι δηλαδή μία από τις τελευταίες δυτικές χώρες στην κατάταξη της ευτυχίας και συγκεκριμένα η προτελευταία χώρα της ΕΕ, ψηλότερα μόνο από τη Βουλγαρία. Είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει, ειδικά όταν από το ξέσπασμα των διαρκών κρίσεων, χιλιάδες νέοι έσπευσαν να φύγουν, αναζητώντας καλύτερες εργασιακές ευκαιρίες και ποιότητα ζωής. Μια ηλιόλουστη χώρα που στις σκιές της κρύβονται τεράστιες δόσεις θλίψης, καθώς, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότεροι νέοι επιβιώνουν από τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη, μόνο με τη βοήθεια αντικαταθλιπτικών και καταφεύγουν στη χρήση ουσιών για να αισθανθούν κάπως καλύτερα. Με αφορμή όλα αυτά, το VICE ρώτησε zoomers και millennials τι είναι αυτό που τους προκαλεί δυστυχία σε αυτήν τη χώρα.
«Πρώτα απ' όλα η ποιότητα ζωής. Δηλαδή χαμηλοί μισθοί, υψηλές τιμές, υψηλά ενοίκια. Δεύτερον, το γεγονός ότι είναι δεδομένο ότι για να βγάλεις παραπάνω χρήματα, θα πρέπει ή να δουλεύεις δωδεκάωρα στη μία δουλειά σου ή το πιο σύνηθες, να κάνεις δύο δουλειές για να τα βγάλεις πέρα. Αυτό σαφώς συνδέεται με την ποιότητα ζωής, επομένως είναι ένας φαύλος κύκλος τον οποίο, όταν τον αντιληφθείς, σου προκαλείται απογοήτευση και αγανάκτηση για την κατάσταση. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο, θλίψη».
- Ιωάννα, 29 ετών«“Υπέροχο σκηνικό, απαίσια παράσταση”. Αυτή την ατάκα την άκουσα σε ένα ντοκιμαντέρ πριν χρόνια. Καθρεφτίζει τέλεια την Ελλάδα. Είναι πολλά που μπορεί να σε κάνουν να δυστυχήσεις εδώ. Το βασικότερο είναι η απουσία ελπίδας. Γκρινιάζουμε για το πόσο άσχημο και μίζερο είναι το παρόν μας. Το πραγματικά πνιγηρό είναι ότι έχουμε πειστεί πως το ίδιο θα συμβαίνει και στο μέλλον μας».
- Νίκος, 33 ετών«Η Ελλάδα με κάνει δυστυχισμένη, διότι σκοτώνει όχι μόνο τις ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους στον βωμό της αισχροκέρδειας».
- Μαρία, 23 ετών«Λένε ότι ο ήλιος είναι η πηγή της ευτυχίας και ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που μας χαρίζεται έτσι απλόχερα. Τις ηλιόλουστες ημέρες είναι ωραίο να περπατάς στους δρόμους της Αθήνας και ακούγοντας μουσική, να σε χτυπάνε οι αχτίδες στο πρόσωπο και να γεμίζεις σεροτονίνη. Κάποια στιγμή όμως, βγάζεις τα ακουστικά και η πραγματικότητα σκιάζει τα πάντα. Ο αντίκτυπος της οικονομικής ύφεσης και οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού είναι ακόμα ορατές. Ηλικιωμένοι που πεινάνε, μανάδες που τρέχουν από τη μια δουλειά στην επόμενη για να βγάλουν τα προς το ζην. Ιδιοκτήτες καταστημάτων να κατεβάζουν τα ρολά των επιχειρήσεών τους, κρατώντας στο ένα χέρι αυτοκόλλητα “ΠΩΛΕΙΤΑΙ”, ανέργους να περιμένουν σε “στέκια” μήπως του δοθεί η ευκαιρία για ένα μεροκάματο, νέοι εγκλωβισμένοι στη δίνη των ναρκωτικών. Κι όμως, σκέφτεσαι, ο ήλιος δεν έχει ανατείλει ακόμα στην Ελλάδα».
- Αλέξια, 29 ετών«Έχεις διαρκώς το συναίσθημα ότι τίποτα δεν είναι αρκετό και πρέπει πάντα να θυσιάζεις κάτι για να τα βγάλεις πέρα. Στο τέλος φτάνεις σε ένα σημείο που είτε θα εγκαταλείψεις τα όνειρα σου και θα χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, είτε θα κυνηγάς μια ουτοπία μέσα σε ένα κόσμο που πάντα θα σε αμφισβητεί, θα σου λέει να συμβιβαστείς, να κάνεις πίσω και θα σου βάζει συνεχώς εμπόδια. Και τότε πρέπει να διαλέξεις πλευρά».
- Κώστας, 27 ετών«Με λίγα λόγια, αυτά που μου φέρνουν δυστυχία είναι η ακρίβεια, η ανοργανωσιά που υπάρχει παντού, η αναξιοκρατία και το γεγονός ότι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Ένα ακόμη πράγμα που με ενοχλεί στην καθημερινότητά μου είναι ότι με τρώνε οι αποστάσεις και χάνω τη μέρα μου».
- Δημήτρης, 33 ετών«Δυστυχισμένη στην Ελλάδα με κάνει η αγανάκτηση των ανθρώπων και η προβληματική τους συμπεριφορά, λόγω της χρόνιας οικονομικής δυσφορίας που βιώνουν».
- Ζένια, 24 ετών«Δεν μου αρέσει που πρέπει να δουλεύεις και να προσπαθείς τόσο πολύ για το τίποτα. Δεν αντέχω να μην εκτιμώνται οι κόποι μου. Δεν μου αρέσει η κίνηση, η έλλειψη αλληλεγγύης και ότι δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια. Δεν αντέχω την έλλειψη παιδείας στον δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είμαστε μια χώρα που τους περισσότερους μας ενδιαφέρει το “εγώ” μας».
- Αλέξανδρος, 33 ετών«Μισώ την κίνηση στους δρόμους το πρωί, την ηχορύπανση και τη μόλυνση του αέρα, ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Με χαλάει που έχουμε ελάχιστους χώρους πρασίνου. Δεν μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς καθώς το κόστος ζωής είναι τεράστιο και οι απολαβές μας μικρές. Μισώ την υψηλή εγκληματικότητα σε διάφορες περιοχές».
- Σταύρος, 29 ετών«Η Αθήνα, όπου ζω, είναι σαν μια αχανής ζούγκλα από τσιμέντο που σε πνίγει κάθε λεπτό, σε σημείο που νιώθεις πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Πολύ καυσαέριο, αυτοκίνητα, κίνηση, μποτιλιάρισμα, κόρνες. Όλα αυτά φέρνουν νεύρα και αγανάκτηση. Σε αυτή την πόλη είναι αδύνατο να είσαι ήρεμη, όλα είναι στο “κόκκινο”, έχουν ρυθμούς τρελούς, κινούνται τόσο γρήγορα που αδυνατείς να συμβαδίσεις. Αυτή η πόλη σε πνίγει στη φασαρία της τόσο πολύ, που δεν μπορείς να ακούσεις τις ίδιες σου τις σκέψεις. Ως παιδί που έχω μεγαλώσει στην επαρχία και αναγκάστηκα να έρθω στην πρωτεύουσα για να βρω δουλειά στον τομέα μου, μπορώ να πω ότι ένα ακόμη πράγμα που μισώ στη χώρα είναι η υπερσυγκέντρωση του μισού πληθυσμού στην Αθήνα, καθώς, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης».
- Ελευθερία, 25 ετών«Κάθε χρόνο που περνά, νιώθω πως η γενιά μου είναι όλο και πιο ξεγραμμένη και απλά κουβαλάει τα βάρη άλλων, χωρίς να μπορεί να αντεπεξέλθει στην συνθήκη που έτυχε να ζει, χωρίς σαφείς εναλλακτικές και με εχθρότητα από το ίδιο το κράτος. Παρότι η κατ’επίφαση χαλαρότητα που μας διακατέχει σαν λαό (greek summer to rule them all), ουσιαστικά μας πνίγει και δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο ζεστός ήλιος, στον οποίο πάντα επιστρέφουμε, ουσιαστικά μας έχει κάψει».
- Ορέστης, 33 ετώνΑκολουθήστε την Άντυ στο Instagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Πρώτα απ' όλα η ποιότητα ζωής. Δηλαδή χαμηλοί μισθοί, υψηλές τιμές, υψηλά ενοίκια. Δεύτερον, το γεγονός ότι είναι δεδομένο ότι για να βγάλεις παραπάνω χρήματα, θα πρέπει ή να δουλεύεις δωδεκάωρα στη μία δουλειά σου ή το πιο σύνηθες, να κάνεις δύο δουλειές για να τα βγάλεις πέρα. Αυτό σαφώς συνδέεται με την ποιότητα ζωής, επομένως είναι ένας φαύλος κύκλος τον οποίο, όταν τον αντιληφθείς, σου προκαλείται απογοήτευση και αγανάκτηση για την κατάσταση. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο, θλίψη».
- Ιωάννα, 29 ετών«“Υπέροχο σκηνικό, απαίσια παράσταση”. Αυτή την ατάκα την άκουσα σε ένα ντοκιμαντέρ πριν χρόνια. Καθρεφτίζει τέλεια την Ελλάδα. Είναι πολλά που μπορεί να σε κάνουν να δυστυχήσεις εδώ. Το βασικότερο είναι η απουσία ελπίδας. Γκρινιάζουμε για το πόσο άσχημο και μίζερο είναι το παρόν μας. Το πραγματικά πνιγηρό είναι ότι έχουμε πειστεί πως το ίδιο θα συμβαίνει και στο μέλλον μας».
- Νίκος, 33 ετών«Η Ελλάδα με κάνει δυστυχισμένη, διότι σκοτώνει όχι μόνο τις ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους στον βωμό της αισχροκέρδειας».
- Μαρία, 23 ετών«Λένε ότι ο ήλιος είναι η πηγή της ευτυχίας και ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που μας χαρίζεται έτσι απλόχερα. Τις ηλιόλουστες ημέρες είναι ωραίο να περπατάς στους δρόμους της Αθήνας και ακούγοντας μουσική, να σε χτυπάνε οι αχτίδες στο πρόσωπο και να γεμίζεις σεροτονίνη. Κάποια στιγμή όμως, βγάζεις τα ακουστικά και η πραγματικότητα σκιάζει τα πάντα. Ο αντίκτυπος της οικονομικής ύφεσης και οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού είναι ακόμα ορατές. Ηλικιωμένοι που πεινάνε, μανάδες που τρέχουν από τη μια δουλειά στην επόμενη για να βγάλουν τα προς το ζην. Ιδιοκτήτες καταστημάτων να κατεβάζουν τα ρολά των επιχειρήσεών τους, κρατώντας στο ένα χέρι αυτοκόλλητα “ΠΩΛΕΙΤΑΙ”, ανέργους να περιμένουν σε “στέκια” μήπως του δοθεί η ευκαιρία για ένα μεροκάματο, νέοι εγκλωβισμένοι στη δίνη των ναρκωτικών. Κι όμως, σκέφτεσαι, ο ήλιος δεν έχει ανατείλει ακόμα στην Ελλάδα».
- Αλέξια, 29 ετών
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
- Κώστας, 27 ετών«Με λίγα λόγια, αυτά που μου φέρνουν δυστυχία είναι η ακρίβεια, η ανοργανωσιά που υπάρχει παντού, η αναξιοκρατία και το γεγονός ότι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Ένα ακόμη πράγμα που με ενοχλεί στην καθημερινότητά μου είναι ότι με τρώνε οι αποστάσεις και χάνω τη μέρα μου».
- Δημήτρης, 33 ετών«Δυστυχισμένη στην Ελλάδα με κάνει η αγανάκτηση των ανθρώπων και η προβληματική τους συμπεριφορά, λόγω της χρόνιας οικονομικής δυσφορίας που βιώνουν».
- Ζένια, 24 ετών«Δεν μου αρέσει που πρέπει να δουλεύεις και να προσπαθείς τόσο πολύ για το τίποτα. Δεν αντέχω να μην εκτιμώνται οι κόποι μου. Δεν μου αρέσει η κίνηση, η έλλειψη αλληλεγγύης και ότι δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια. Δεν αντέχω την έλλειψη παιδείας στον δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είμαστε μια χώρα που τους περισσότερους μας ενδιαφέρει το “εγώ” μας».
- Αλέξανδρος, 33 ετών
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
- Σταύρος, 29 ετών«Η Αθήνα, όπου ζω, είναι σαν μια αχανής ζούγκλα από τσιμέντο που σε πνίγει κάθε λεπτό, σε σημείο που νιώθεις πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Πολύ καυσαέριο, αυτοκίνητα, κίνηση, μποτιλιάρισμα, κόρνες. Όλα αυτά φέρνουν νεύρα και αγανάκτηση. Σε αυτή την πόλη είναι αδύνατο να είσαι ήρεμη, όλα είναι στο “κόκκινο”, έχουν ρυθμούς τρελούς, κινούνται τόσο γρήγορα που αδυνατείς να συμβαδίσεις. Αυτή η πόλη σε πνίγει στη φασαρία της τόσο πολύ, που δεν μπορείς να ακούσεις τις ίδιες σου τις σκέψεις. Ως παιδί που έχω μεγαλώσει στην επαρχία και αναγκάστηκα να έρθω στην πρωτεύουσα για να βρω δουλειά στον τομέα μου, μπορώ να πω ότι ένα ακόμη πράγμα που μισώ στη χώρα είναι η υπερσυγκέντρωση του μισού πληθυσμού στην Αθήνα, καθώς, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης».
- Ελευθερία, 25 ετών«Κάθε χρόνο που περνά, νιώθω πως η γενιά μου είναι όλο και πιο ξεγραμμένη και απλά κουβαλάει τα βάρη άλλων, χωρίς να μπορεί να αντεπεξέλθει στην συνθήκη που έτυχε να ζει, χωρίς σαφείς εναλλακτικές και με εχθρότητα από το ίδιο το κράτος. Παρότι η κατ’επίφαση χαλαρότητα που μας διακατέχει σαν λαό (greek summer to rule them all), ουσιαστικά μας πνίγει και δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο ζεστός ήλιος, στον οποίο πάντα επιστρέφουμε, ουσιαστικά μας έχει κάψει».
- Ορέστης, 33 ετών
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα από το VICEΗ Aλήθεια για το Πόση Ευτυχία Μπορεί να Αγοράσει το ΧρήμαΜια «Παλιά» της Σεζόν στη Μύκονο Μιλά για Όσα θα Ήθελε να Γνωρίζει η Ίδια Πριν Πάει«Γεννήθηκα και Μεγάλωσα στον Πειραιά Αλλά Είμαι Παναθηναϊκός»Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.