Ρωτάμε Εκπροσώπους της Gen Z πώς Μεγαλώνουν τα Δικά τους Παιδιά

Υπάρχουν πολλά πράγματα που σκέφτεται κανείς όταν ακούει τον όρο “Gen Z.” Ίσως έχεις ακούσει ότι η Gen Z δεν ονειρεύεται να δουλεύει. Ότι λατρεύουν να μισούν τους  millennials. Ότι είναι η γενιά που βιώνει τη μεγαλύτερη μοναξιά, ή η πιο queer γενιά. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να μην τους σκεφτόμαστε ως παιδιά.

Όμως η γενιά που μεγάλωσε με το Ίντερνετ, την επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή και μια πανδημία ανάμεσα σε άλλα σημαντικά γεγονότα που σου αλλάζουν την οπτική, έχει πλέον ενηλικιωθεί και μάλιστα κάνουν παιδιά κι οι ίδιοι – και όπως αλλάζουν τη συζήτηση γύρω από τη δουλειά, τη θρησκεία, τα social media, τη μόδα και την ψυχική υγεία, το ίδιο κάνουν και με το parenting. 

Το VICE ρώτησε γονείς της Gen Z (και μέλλοντες γονείς) πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους: από τις απόψεις τους για την εκπαίδευση, το φύλο και τον χρόνο μπροστά στην οθόνη μέχρι τι επιλέγουν να μην κάνουν από αυτά που έκαναν οι γονείς τους.

Η Via και ο millennial σύντροφός της, Jorrel, μεγαλώνουν μαζί τον δίχρονο γιο τους, Jadon.

VICE: Πόσο χρόνο περνά ο Jadon μπροστά στην οθόνη;
Via: Όταν γίναμε γονείς λέγαμε πάντα ότι δεν θα αφήναμε τον Jadon καθόλου μπροστά σε οθόνη, αλλά αυτή η προσδοκία δεν ήταν ρεαλιστική. Πριν κλείσει τα δύο έτη δεν τον αφήναμε να βλέπει τίποτα σε οθόνη, αλλά τώρα που μεγάλωσε λιγάκι του αρέσει ο ψηφιακός κόσμος. Είναι χρόνος χαλάρωσης για εκείνον και τον περιορίζουμε στη μία ώρα τη μέρα. Επίσης με τον τρόπο αυτό μπορούμε κι εμείς να κάτσουμε να φάμε με την ησυχία μας, σαν άνθρωποι. Κάθε γονιός είναι διαφορετικός και σέβομαι τον τρόπο του καθενός. Για μας, όμως, αυτό το σύστημα λειτουργεί μια χαρά.

Τι δουλειά θέλετε να κάνει ο Jadon όταν μεγαλώσει;
Σε ένα φιλιππινέζικο σπίτι συνήθως ακούς τους μεγαλύτερους γονείς να λένε ότι θέλουν να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος, αλλά σήμερα υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μπορεί να εξερευνήσει. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται μπορεί να κάνει ό,τι θέλει αρκεί να είναι χαρούμενος.

Ποιο είναι το πιο ωραίο όταν γίνεσαι γονιός σε μικρή ηλικία;
Είναι δύσκολο να είσαι γονιός. Σε εξαντλεί σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά αλλά νομίζω ότι το πιο ωραίο όταν γίνεσαι γονιός σε μικρή ηλικία είναι ότι υπάρχει μικρότερη διαφορά ανάμεσα σε μας και τον γιο μας έτσι έχουμε επαφή. Μου αρέσει που ερχόμαστε ξανά κοντά στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας και βιώνουμε τα απλά πράγματα που μας άρεσαν μέσα από τα μάτια του γιου μας.

Η Daniella είναι single mom του πεντάχρονου Lucas.

Πες μας ένα πράγμα που έκαναν οι γονείς σου όταν ήσουν μικρή κι εσύ θέλεις να το κάνεις αλλιώς με τον Lucas;
Daniella:  Ως Φιλιππινέζοι μαθαίνουμε να είμαστε υπάκουοι και ευχάριστοι, γιατί το να διαφωνείς θεωρείται ασέβεια. Ενώ πιστεύω ότι είναι σημαντικό να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους από εμάς, επίσης θεωρώ ότι ο σεβασμός πρέπει να είναι αμοιβαίος. Έτσι, όποτε νιώθουμε ότι δεν μας σέβονται, πρέπει να μπορούμε να εκφράσουμε το γιατί.  Είναι πολύ σημαντικό και είναι μεγάλη ελευθερία να ξέρεις τι είσαι πρόθυμος να επιτρέψεις στη ζωή σου και τι όχι. Γι’ αυτό από μικρή ηλικία θέλω ο Lucas να έχει όρια και να μπορεί να εκφράσει ελεύθερα τι του αρέσει, τι όχι και να καταλαβαίνει το γιατί.

Ποια η άποψή σου ως προς το φύλο;
Δεν νομίζω ότι μεγαλώνω τον γιο μου ώστε να είναι συμβατικά αρρενωπός. Περισσότερο δημιουργώ ένα ανοιχτό και ασφαλές περιβάλλον για το παιδί μου. Του επιτρέπω να εξερευνά τι θέλει ώστε να νιώθει ασφαλής να μου μιλήσει για ό,τι μπορεί να τον προβληματίσει. Αγαπώ τον γιο μου γι’ αυτό που είναι, όχι γι’ αυτό που προσδοκώ να είναι.

Μεγαλώνεις τον Lucas με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία; 
Εμένα με μεγάλωσαν καθολική και πήγα σε καθολικό σχολείο. Οι παππούδες μου είναι επίσης πολύ θρησκευόμενοι και επέμεναν ότι έπρεπε να έχουμε τον Χριστό την καρδιά μας, έτσι πιστεύω στον καθολικισμό. Αλλά δεν συμφωνώ με όσα μας έχει διδάξει η Εκκλησία. Κυρίως έχω πίστη σε ένα ανώτερο ον. Με παρηγορεί να ξέρω ότι στα καλά και στα άσχημα κάποιος σε προσέχει και έχει ένα σχέδιο για σένα. Με το καθολικό μου υπόβαθρο είναι η μόνη θρησκεία που μπορώ να μεταλαμπαδεύσω στο παιδί μου, αλλά αν πιστεύει ότι του ταιριάζει κάποια άλλη θρησκεία περισσότερο, δεν έχω πρόβλημα να τον αφήσω να το εξερευνήσει και να μάθω πράγματα από αυτόν.

Ο Lukas και η Dani περιμένουν το πρώτο τους παιδί, στα τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου. 

Ποιο είναι ένα πράγμα στην ανατροφή σας που είτε θέλετε να αντιγράψετε είτε να κάνετε διαφορετικά με το παιδί σας;
Lukas: Οι γονείς μου πάντα έλεγαν ότι θα είναι στο πλάι μου και θα με στηρίξουν για κάνω κι εγώ την οικογένειά μου. Εστίαζαν στα ταλέντα μου, τον αθλητισμό δηλαδή, από μικρό, και μου έδωσαν να καταλάβω ότι στη ζωή πάντα χρειάζεσαι μια ομάδα πίσω σου – ένα σύστημα υποστήριξης. Ελπίζω η κόρη μας να καταλάβει ότι πάντα θα είμαι στο πλάι της σε κάθε στάδιο της ζωής της – να τη στηρίξω, να την καθοδηγήσω, να ταξιδέψω μαζί της και να της μάθω πόσα πολλά έχει να προσφέρει η ζωή.

Dani: Πρόσεξα ότι οι γονείς μου ήταν παιδοκεντρικοί, δηλαδή έβαζαν προτεραιότητα εμένα, και σίγουρα είμαι ευγνώμων αυτό. Αλλά απαρνήθηκαν πολλά πράγματα για να με μεγαλώσουν και να είμαι χαρούμενη. Τώρα που έχω δική μου οικογένεια συνειδητοποιώ ότι οι γονείς μου έπρεπε να είχαν δώσει περισσότερο προσοχή στον εαυτό τους και ως ζευγάρι, ιδίως όταν ήταν πιο νέοι, τους άξιζε. Έτσι θέλω να έχω ισορροπία ανάμεσα σε μένα σαν άτομο και στην οικογένειά μου.

Σε τι σχολείο θα στείλετε το παιδί σας;
Dani: Το σχολείο είναι απαίσιο. Πλάκα κάνω. Το σχολείο είναι απαραίτητο όχι μόνο για τις γνώσεις αλλά για την πειθαρχία, τις κοινωνικές δεξιότητες και το χτίσιμο χαρακτήρα που προκύπτει όταν ένα παιδί πηγαίνει στο σχολείο μαζί με άλλα παιδιά. Θέλουμε η κόρη μας πρώτα να εκτεθεί σε παραδοσιακή διδασκαλία, δηλαδή σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα με δασκάλους και συμμαθητές. Στη συνέχεια ίσως σε κάποιο ειδικό σχολείο στον τομέα που θα επιθυμεί.

Τι σας προκαλεί μεγαλύτερο ενθουσιασμό;
Dani: Ανυπομονώ να βρεθώ στο πλάι της κόρης μας για να βιώσουμε μαζί αυτή την την πανέμορφη, τρελή ζωή.

Lukas: Είμαι ενθουσιασμένος με αυτό το καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μας και ανυπομονώ να δείξουμε στη μικρούλα μας τον κόσμο.

Η Νίκη Σερέτη Δεν θα Έσβηνε Ποτέ τη Δεβόρα από το Παρελθόν της

Ένας «Ξεχασμένος» Κόσμος Ζει και Πεθαίνει Μόλις 19 Χιλιόμετρα από το Κέντρο της Αθήνας

Συγκλονιστικές Φωτογραφίες: Τι Άφησαν Πίσω τους οι Ουκρανοί που Εγκατέλειψαν τα Σπίτια τους

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.