Γιατί η Φετινή Eurovision Είναι Τόσο Αμφιλεγόμενη

Σχεδόν πριν από έναν χρόνο, ο Noel Curran -Γενικός Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μετάδοσης, του οργανισμού παραγωγής του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision- μου εξήγησε γιατί θεωρεί τον διαγωνισμό τόσο σημαντικό. «Αν τον παρακολουθήσεις, πρόσεξε πώς αλληλεπιδρούν οι συμμετέχοντες. Όταν ένα τραγούδι πηγαίνει καλά, κοίτα τι κάνουν οι διαγωνιζόμενοι στα παρασκήνια. Το ότι συμμετέχουν χώρες που βρίσκονται κυριολεκτικά σε πόλεμο, τραγουδάνε στο ίδιο κοινό κι έχουν αντιπροσωπείες στον ίδιο χώρο είναι από μόνο του μια δήλωση».

Το μήνυμά του ήταν απλό: Η Eurovision ενώνει την Ευρώπη μέσα από τη μουσική. Και δεδομένου του πόσο διασπασμένος μοιάζει συχνά ο κόσμος, η έννοια του «μαζί» και της αλληλεγγύης είναι τόσο σημαντική σήμερα όσο και το 1956 που ξεκίνησε ο διαγωνισμός. Πάντως, όποια χώρα κι αν κερδίσει το Σάββατο, μάλλον είναι απίθανο η φετινή Eurovision να πετύχει αυτόν τον υψηλό σκοπό – αν μη τι άλλο, το αντίθετο. Φέτος δεν πραγματοποιείται στην Ευρώπη. Πραγματοποιείται στο Ισραήλ και αυτό την καθιστά από τα πιο διχαστικά πολιτιστικά γεγονότα της χρονιάς.

Στη Eurovision, όποια χώρα κερδίσει φιλοξενεί τον διαγωνισμό την επόμενη χρονιά. Έτσι από τη στιγμή που ανακοινώθηκε στον διαγωνισμό του 2018 ότι το Ισραήλ είχε τους περισσότερους βαθμούς με το Toy -ένα κιτς κολλητικό τραγούδι- ήταν προφανές ότι ο διαγωνισμός την επόμενη χρονιά θα ήταν αμφιλεγόμενος.

Για κάποιους, η διοργάνωση στο Ισραήλ είναι κάτι παραπάνω από μια συνέχεια της παράδοσης – σύμφωνα με ανοιχτή επιστολή 100+διασήμων υπογραφόντων, ανάμεσά τους οι Stephen Fry, Sharon Osbourne, Gene Simmons και Peter Gabriel, είναι μια ευκαιρία να χτιστούν γέφυρες χάρη στην ενοποιητική δύναμη της Eurovision. Άλλοι το βλέπουν διαφορετικά.

«Τον Μάιο, το BBC θα προβάλει τη Eurovision 2019 από το Ισραήλ», έγραψαν άλλοι καλλιτέχνες, ανάμεσά τους οι Maxine Peake, Vivienne Westwood και το συγκρότημα Wolf Alice σε μια πολύ διαφορετική ανοιχτή επιστολή. «Η Eurovision μπορεί να είναι μια ανάλαφρη απόλαυση αλλά δεν απαλλάσσεται από τις ανησυχίες σχετικά με τα ατομικά δικαιώματα – και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων από την πλευρά του Ισραήλ», έγραψαν, υποστηρίζοντας ότι τα κρατικά μέσα είναι υποχρεωμένα να προστατεύσουν την ελευθερία της έκφρασης και ως κ τούτου απαίτησαν η διοργάνωση του 2019 να αλλάξει τόπο, να μεταφερθεί σε κάποια χώρα όπου «δεν διαπράττονται εγκλήματα κατά της ελευθερίας».

«Downloading» Πεποιθήσεων από το Σύμπαν

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η δημόσια πίεση έχει οδηγήσει αναγκαστικά σε κάποιους συμβιβασμούς και έτσι η Eurovision μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ στο Τελ Αβίβ. Αλλά είναι σαφές ότι οι πιο έντονοι επικριτές έχουν αντιρρήσεις για τη διοργάνωση οπουδήποτε στη χώρα, ισχυριζόμενοι ότι δημιουργεί μια λαμπερή βιτρίνα για ένα κράτος που τακτικά παραβιάζει τις συνθήκες των Ηνωμένων Εθνών με την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και που η σκληρή απάντησή του στις διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν στη λωρίδα της Γάζας πέρσι άφησε πίσω της 9.000 τραυματίες και 183 νεκρούς.

Ενώ μόνο 50 χιλιόμετρα χωρίζουν το Τελ Αβίβ από την Ιερουασήλμ, η διαφορά είναι μεγάλη. Λίγοι απ’ όσους αναγνωρίζουν το ισραηλινό κράτος θα αμφισβητήσουν ότι το Τελ Αβίβ ανήκει εκεί, ενώ το ζήτημα του πού ανήκει η Ιερουσαλήμ είναι λίγο πιο αμφιλεγόμενο – και οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί τη διεκδικούν ως πρωτεύουσα.

Ωστόσο πέρσι τον Ιούνιο, ο Bibi και οι υπουργοί του συμφώνησαν τελικά να μην αναμειχθούν και να αφήσουν να πραγματοποιηθεί στο Τελ Αβίβ. H παραθαλάσσια πόλη είναι η μεγαλύτερη ΛΟΑΤΚ+ πρωτεύουσα του Ισραήλ, η καρδιά της μουσικής και της νυχτερινής ζωής – και όχι το επίκεντρο μιας από τις πιο περίπλοκες διαμάχες του κόσμου. Είναι πιο εύκολο να υποστηριχθεί η διεξαγωγή του διαγωνισμού στο Τελ Αβίβ.

Παραδοσιακά, η στήριξη στους Παλαιστίνιους μποϊκοτάροντας ισραηλινά προϊόντα και υπηρεσίες είχε περιορισμένες συνέπειες στην ισραηλινή οικονομία – αν και διεθνώς είναι ένα δημοφιλές μέτρο. Αλλά τα πολιτιστικά μποϊκοτάζ έχουν προξενήσει ιδιαίτερη ανησυχία στους αξιωματούχους του Ισραήλ. Όταν μεγάλοι καλλιτέχνες ανακοινώνουν συναυλίες στους Αγίους Τόπους συχνά υπάρχουν καλέσματα να ακυρώσουν αλλιώς κατηγορούνται για ξέπλυμα μέσω της τέχνης. Η Lana Del Rey ακύρωσε τη συμμετοχή της σε ένα φεστιβάλ στο Τελ Αβίβ πέρσι. Η Lorde το ίδιο. Πολλοί μουσικοί βέβαια συνεχίζουν να παίζουν στο Τελ Αβίβ, αλλά η επίδραση που έχει η άρνηση ενός καλλιτέχνη είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη ενός συνηθισμένου ανθρώπου που παύει π.χ. να αγοράζει πορτοκάλια ισραηλινής προέλευσης. Η διοργάνωση στο Ισραήλ είναι μεγάλη απώλεια για όσους κάνουν μποϊκοτάζ. Όπως και το γεγονός ότι η Madonna θα εμφανιστεί στον τελικό του Σαββάτου παρά τις προσπάθειες να τη μεταπείσουν. Όμως, άρθρα από ισραηλινά μίντια αφήνουν να εννοηθεί ότι οι επιλογές των τραγουδιών της μπορεί να μην είναι πολιτικά κατάλληλες και ότι έχει γυρίσει ένα βίντεο, μια πολιτική διαφήμιση, που μπορεί να «οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις».

Όλα αυτά θα συμβούν με αμφίβολο πολιτικό πλαίσιο. Την Τρίτη, γράφτηκε πως θα απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα σε οποιονδήποτε ακτιβιστή οι ισραηλινές Αρχές πιστεύουν ότι θα διαταράξει τη Eurovision. «Δεν θέλουμε να απαγορεύσουμε την είσοδο στη χώρα, αλλά από την άλλη αν ξέρουμε ότι θα υπάρχουν ακτιβιστές ενάντια στο Ισραήλ που θέλουν μόνο να διαταράξουν τη διοργάνωση, τότε θα χρησιμοποιήσουμε τα νόμιμα μέσα που έχουμε για την απαγόρευση στη χώρα», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου εξωτερικών, Emmanuel Nahshon. Όπως κι αν φαίνεται αυτό, δεδομένου ότι το 2018, το Υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων του Ισραήλ δημοσίευσε μια λίστα με 20 ΜΚΟ στους υπαλλήλους των οποίων πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα – ανάμεσα τους βρίσκεται η εθνική επιτροπή BDS – είναι ασαφές τι σημαίνει «διατάραξη».

Ενώ κανείς δεν έχει αποσύρει τη συμμετοχή του λόγω της χώρα, οι Hatari «αντικαπιταλιστές bondage performers» από την Ισλανδία έχουν ήδη εκνευρίσει κάποιους δεξιούς λέγοντας σε μια συνέντευξη τύπου ότι ήθελαν να δουν «το τέλος της κατοχής». Λίγο αργότερα, μίλησαν για την επίσκεψη στην Χεμπρόν -μια παλαιστινιακή πόλη- σε μια συζήτηση και μίλησαν ανοιχτά για το «απαρτχάιντ» που είδαν. «Μπορούμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο για την κατάσταση εδώ», είπε ένα μέλος. Και φυσικά, θα υπάρξουν προσπάθειες για διαμαρτυρία και επί σκηνής και εκτός. Πέρσι, κάποιος ανέβηκε στη σκηνή και αρπαξε το μικρόφωνο της βρετανίδας SuRie.

Όλα αυτά είναι μόνο ένα μέρος της πολιτικής ιστορίας της Eurovision. Η αργή και αδέξια προσπάθεια της Βρετανίας να φύγει από την ΕΕ θα είναι ξανά θέμα συζήτησης όπως και το ότι η Ουκρανία αποσύρθηκε τον Φεβρουάριο μετά από διαρκή ένταση με τη Ρωσία που την έκανε να νιώθει σαν πολιτικό εργαλείο. Αν λάβουμε υπόψη και την ολοένα πιο εκρηκτική πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ -αυτή την εβδομάδα τανκς και αεροσκάφη χτύπησαν 350 στόχους στη Γάζα, αφήνοντας 25 νεκρούς, ενώ πάνω από 700 ρουκέτες και βλήματα έπεσαν στο Ισραήλ και οι υπερ-θρησκευόμενοι πολιτικοί σταμάτησαν τις συζητήσεις περί συμμαχίας επειδή θύμωσαν που ο πρόβες γίνονταν Σάββατο- τότε είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε τι θα τραβήξει την προσοχή στη Eurovision 2019: το show ή η πολιτική;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Τα «Αγαπημένα» Fake News που Διαδίδονται στα Ελληνικά Οικογενειακά Τραπέζια

Οι Έλληνες Ράπερ Έχουν Αποθεώσει τις Μανάδες Όσο Κανείς

Στην Ελλάδα Κάποιοι Κλέβουν Λείψανα από Εκκλησίες