Skąd wiadomo, że twój pies jest szczęśliwy

Nie ma dwóch identycznych psów. Dlatego trudno stwierdzić co – jako cały gatunek – lubią, a czego nie. Niełatwo jest też wytłumaczyć, co kieruje ich zachowaniem. Podobnie jak ludzie, mogą się między sobą znacząco różnić w kwestii podejścia do życia oraz tego, czego od niego oczekują.

W książce Making Dogs Happy (Uszczęśliwiając psy) korzystamy z badań naukowych, ilustracji i praktycznych wskazówek, aby pomóc właścicielom zrozumieć, co mogą odczuwać ich psy. Chcemy, żeby wszyscy potrafili wspierać swoje zwierzaki, zwłaszcza w stresujących sytuacjach.

Making Dogs Happy korzysta z aktualnych teorii behawiorystycznych, aby ułatwić ci nawiązanie relacji z psem oraz – oczywiście – uszczęśliwienie go.

Często błędnie interpretujemy zachowanie psów, ponieważ wychodzimy z założenia, że są małymi, owłosionymi ludźmi. Oto dziesięć najczęstszych przesądów, które wynikają z przypisywania psom ludzkich wartości oraz potrzeb.

Ludzie potrafią zracjonalizować ideę dzielenia się z innymi oraz docenić płynące z tego korzyści. Natomiast dla psów ich własność to świętość. Dlatego nie powinniśmy zabierać psom zabawek, kości i gryzaków – chyba że wcześniej zostały nauczone, aby akceptować taką formę zachowania.

Ludzie często okazują swoje uczucia względem innym poprzez uściski i przytulanie się. Psy nie mają koniecznych to tego kończyn i stawów, więc nigdy nie wrażają swoich uczuć w ten sposób. Jeśli więc ktoś je przytula, mogą czuć się nieswojo albo wręcz interpretować to jako zagrożenie. To samo dotyczy klepania ich po głowie.

Są to zachowania mające na celu zwiększenie dystansu. Psy wysyłają takie sygnały, aby odgonić od siebie innych. Dzięki temu czują się bezpieczniej. Wszystkie psy, niezależnie od ich temperamentu i treningu, czasami mogą się poczuć przytłoczone. Zazwyczaj najpierw używają subtelniejszych sygnałów, ale szybko się uczą, że one wcale nie działają, więc od razu przechodzą do krzyku.

Psy to niejako udomowione wilki i dlatego mają w naturze obronę swojej własności. Większość z nich przywiązuje się do swojego domu i znajdujących się w nim zasobów (chociażby jedzenia). Nasz pupil nie wie, że psy i ludzie, których zapraszamy do naszego domu – na przykład na wspólną zabawę – prędzej czy później sobie pójdą. Nie można ich winić za to, że sądzą, iż właśnie poznali swoich nowych współlokatorów. Należy się więc spodziewać, że od razu będą próbowały pokazać, kto tu rządzi i podporządkować sobie przybysza.

Wszyscy gdzieś chodzimy, czy to do szkoły, czy do pracy. Właśnie dlatego tak bardzo cenimy sobie możliwość relaksu w domu i spokojnego oglądania telewizji. Jednak w przeciwieństwie do nas, psy spędzają większość dnia w domu, więc aktywność fizyczna wydaje im się znacznie ciekawszą rozrywką niż siedzenie na kanapie. Przy czym dla nich aktywność nie jest równie fajna, co odpoczynek – jest znacznie fajniejsza.

Chociaż twój pupil może lubić jakiegoś innego psa, nie oznacza to, że polubi też inne. Dla niektórych psów nadmierna przyjacielskość i radość stanowią sposób na złagodzenie niepokoju związanego z poznaniem obcego psa lub człowieka. Właściciele bardzo przyjaznych psów mogą być zaskoczeni, kiedy zobaczą, że spora część psów nie reaguje z równym entuzjazmem na widok ich pupila. Niektóre psy preferują spokojne pozdrowienia i cenią sobie przestrzeń osobistą.

Czasami właściciele są zdezorientowani, gdy ich pies zbliża się do człowieka lub innego psa z pozornie przyjaznym nastawieniem, a następnie na niego warczy lub pokazuje zęby. Jednak taki pies może podchodzić tylko po to, aby uzyskać pewne informacje, a nie w celu zaprzyjaźnienia się. Nawet te, które zwykle lubią obcych, mogą się nagle poczuć przytłoczone i niespokojne. Jeśli twój pies często się tak zachowuje, po kilku sekundach staraj się odciągać go od nowych ludzi i czworonogów.

Ponieważ psy spędzają wiele czasu na przydomowym podwórku, ten obszar szybko im się nudzi. Rozmiar ogródka jest dla psów znacznie mniej ważny niż to, co się na nim dzieje. Psy potrzebują zabawy z innymi zwierzakami, ludźmi czy nawet zabawkami. Szczególnie uwielbiają to robić w nowym środowisku, więc czas spędzony poza ogródkiem jest dla nich najwspanialszą rozrywką ze wszystkich.

Więcej na VICE:

Zazwyczaj w takich sytuacjach nie jest to kwestia świadomego nieposłuszeństwa, tylko raczej faktu, że po prostu nie mogą zrobić tego, o co je prosimy – albo nie wiedzą, czego właściwie od nich wymagamy, albo mają w tym momencie znacznie pilniejsze sprawy do załatwienia. Psy nie radzą sobie zbyt dobrze z postrzeganiem rzeczy w szerszym kontekście, więc nawet jeśli grzecznie siedzą, kiedy poprosisz je o to w kuchni i masz w dłoni przysmaki, niekoniecznie muszą zrozumieć tę komendę, kiedy zostaną spuszczone ze smyczy w psim parku.

Podobnie jest w przypadku gości. Nawet jeśli nauczysz psa komendy „siad” i sprawdza się to wtedy, kiedy siedzicie w domu i nic go nie rozprasza, domaganie się tego, kiedy w odwiedziny przyjdzie nowa osoba, przypomina trochę poproszenie dziecka, żeby uklęknęło i pomodliło się po przybyciu do parku rozrywki.

Psy często dają subtelne znaki, że zaczynają się bać. Może to być unikanie kontaktu wzrokowego z rzeczą lub osobą, która je niepokoi, oblizywanie warg, marszczenie brwi, podnoszenie łapy czy napinanie mięśni twarzy. Jeśli od razu nie odsunie się psa od niepokojącej go rzeczy, sytuacja może szybko eskalować i pojawią się bardziej niepokojące zachowania, takie jak warczenie i kłapanie zębami.

Paul McGreevy jest profesorem specjalizującym się w zachowaniach zwierząt i naukach o dobrostanie zwierząt na Uniwersytecie w Sydney. Melissa Starling jest pracownicą naukową na Uniwersytecie w Sydney.