FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Dit zijn de allerlelijkste baby’s uit het Rijksmuseum

Veel renaissanceschilders lijken moeite te hebben gehad met het schilderen van baby’s. Een overzicht.

Tijdens mijn bezoek aan het Rijksmuseum vorige week vielen mij twee dingen op: 1) de renovatie van het museum is goed uitgepakt, en 2) veel kunstschilders lijken enorme moeite te hebben gehad met het schilderen van een fatsoenlijk ogende baby. Terwijl de rest van het schilderij prachtig is, lijkt de baby op een monsterlijk incestproduct of op een paar aan elkaar genaaide huidskleurige drollen. Vaak is deze baby het kindeke Jezus, dus die trekt zoiets weer recht met zijn goede karakter, maar toch. Waarom zou het schilderen van een behoorlijke baby zo’n opgave zijn? Ook de maker van de Tumblr Ugly Renaissance Babies vroeg het zich ooit af, kwam ik bij thuiskomst achter. Ons eigen Rijksmuseum hangt er dus ook vol mee, en gelukkig had ik tijdens mijn bezoek de helderheid van geest om ze meteen vast te leggen. Hierbij een selectie.

Advertentie

Portret van de Familie van Adriaan Bonebakker met Dirk L. Bennewitz, door Adriaan de Lelie, 1809

Laat ik beginnen met een voorbeeld van een twee exemplaren die wel goed uit de verf (DEZE GRAP!!!!) zijn gekomen, want een enkele schilder kreeg het voor elkaar om zijn kindergezichtjes niet te verknallen. Adriaan de Lelie zet hier wat mij betreft een aantal mooie kinderen weg, die net zo goed gelukt zijn als de volwassenen op de foto. Zo kan het dus ook. Mooi werk, Adriaan!

Portret van David van Mollem met zijn Familie, door Nicolaas Verkolje, 1740.

En deze supercute tweeling ziet er ook uit om op te vreten. Een veer in de reet van Nicolaas Verkolje. Goed om te weten is dat dit en het voorgaande portret allebei na de renaissance zijn gemaakt. Voor die tijd ging het vaak grondig mis.

De Aanbidding van het Christuskind, door Cosimo Rosselli, ca. 1485 tot 1507

Zoals hier bijvoorbeeld, op De Aanbidding van het Christuskind van Cosimo Rosselli. Zoals je kunt zien ziet Maria er gewoon prima uit: niet iemand waar je op straat je hoofd voor zou omdraaien, maar met de juiste belichting een ruime voldoende. Maar kijk eens even naar het pasgeboren ‘kindje’ Jezus dat daar in het gras ligt te smeken om aandacht. Een gedrocht van een baby. Misschien was Jezus zwart, misschien Arabisch, misschien was hij wel homo - ik weet het niet, maar wat ik wel zeker weet is dat hij geen 147 kilo woog bij zijn geboorte.

Advertentie

De Heilige Familie, door Jan Cornelisz Vermeyen, ca. 1528 tot 1530

Ook Jan Cornelisz Vermeyen had nog nooit een babylichaam van dichtbij gezien toen hij de kwast pakte om zijn schilderij De Heilige Familie te schilderen. Waarom heeft niemand hem in de twee jaar die hij erover deed verteld dat baby’s geen anabolen slikken?

De roeping van Sint-Antonius, door Aertgen Claesz, ca. 1530

Aertgen Claesz was nog zo iemand die moeite had met het schilderen van een babylichaam, maar Aertgen wist zelf dondersgoed dat dat zijn zwakke plek was. Om er vanaf te zijn schilderde hij daarom maar een puddingbroodje met een hoofd erop.

De Aanbidding van de Koningen, door Geertgen tot Sint-Jans, ca. 1480 tot 1485

Deze baby is het werk van schilder Geertgen tot Sint-Jans. Als mijn toekomstige zoontje mij ooit met zo’n arrogante kop aankijkt als ik de snoeptrommel voor zijn neus houd dan is hij nog niet jarig.

Venus en Adonis, door Bartholomeus Spranger, ca. 1585 tot 1590

Beetje lekkere wijven tekenen, dat kon Bartholomeus Spranger wel. Normale kinderen tekenen, dat dan weer niet. Mocht ik ooit op een druk kruispunt een engeltje op mijn schouder nodig hebben dan kom ik liever onder de bus dan dat ik kennis maak met dit chagrijnige, kalende, gevleugelde voorhoofd.

Maria met Jezus en Vier Heilige Maagden, door Meester van de Virgo inter Virgines, ca. 1495 tot 1500

Dit schilderij heet Maria met Jezus en Vier Heilige Maagden, en Jezus trekt hier duidelijk weer aan het kortste eind. Maria en de maagden zien eruit als volmaakte porseleinen standbeelden, maar Jezus lijkt zo weggekropen te zijn uit De 25 Ziekste Ziektes-countdown van SBS6.

Groepsportret van Drie Boers, door Thomas de Keyser, ca. 1627 tot 1632

Thomas de Keyser is de man achter Groepsportret Van Drie Broers. De enige manier waarop je kunt zien dat er een baby in het midden zit, is het babypiemeltje. Als je daar een zwembroek voor denkt dan lijkt de gast in het midden precies op je oom Harry die de afgelopen dertig jaar vooral druk bezig is geweest met het dagelijks wegslobberen van vijf flessen port, en nu onophoudelijk vakantie viert aan een Spaanse costa.

Maar goed, die baby in het midden hangt dus in het Rijksmuseum en je oom Harry niet.